1. "Nigdy wcześniej cię tutaj nie widziałem, mała."

*

W końcu nadszedł piątek a wraz z piątkiem upragniony weekend. Mam nadzieję, że tym razem uda mi się w spokoju dokończyć projekt pracy semestralnej. Ostatnio kiedy zabrałam się za pisanie zadzwoniła do mnie moja najlepsza przyjaciółka Chanel z propozycją zakupów – oczywiście, że wybrałam wyjście do centrum handlowego, choć teraz tego żałowałam, czasu było coraz mniej a dzień dzisiejszy nie zapowiadał się obfitym plonem w mojej pisarskiej karierze. Siedziałam pochylona nad MacBookiem usiłując sklecić jakiś znośny wstęp jednak z marnym skutkiem i nadmiernym użyciem klawisza backspace, gdyż zdania były bez sensu i nic nie trzymało się kupy. A w dodatku mój starszy brat Theo, którego szczerze nienawidzę właśnie zaczął odbijać piłkę o ścianę. Jęknęłam przeczesując dłonią po włosach odliczając kolejno od dziesięciu w tył. Zazwyczaj to pomagało, jednak dzisiaj szło mi to wyjątkowo opornie. Spokojnie Skyler, ten palant w końcu pożałuje, że się urodził.  Próbowałam się uspokoić prowadząc rozmowę z wewnętrznym głosem.

- Cholera Theo uspokój się ! – Wrzasnęłam odkładając laptopa na łóżko i pobiegłam w stronę jego nieszczęsnego pokoju. Nie zaprzątając sobie głowy pukaniem bezceremonialnie pozwoliłam sobie wejść, chociaż i tak wyglądało to jakby wpadło FBI. Ten tylko przeniósł na mnie swoje spojrzenie i chwycił odbijającą się piłkę do koszykówki w jedną dłoń.

- Coś się stało siostrzyczko ? – Przesadnie słodko uśmiechnął się robiąc ten swój popisowy uśmieszek. Jak zaraz się nie przestanie szczerzyć tego zadrutowanego pyska to przysięgam na Boga, że będzie chodził po mieście bez dwóch jedynek. Mógł się szczerzyć przed laskami, które nałogowo zalicza a nie przede mną.

- Tak stało się. – Syknęłam przestępując z nogi na nogę. – Piszę pracę semestralną i nie chcę byś mi przeszkadzał . Nie mogę się skupić. Więc z łaski swojej uszanuj, to, że w porównaniu do ciebie chcę coś osiągnąć w życiu. – Wściekła do granic możliwości opuściłam jego pokój trzaskając drzwiami i powróciłam do kontynuowania pracy, tym razem już w ciszy. Rozpoczęłam pisanie i byłam w trakcie czwartej strony w WORD’zie, rzuciłam okiem na leżącego na mojej piersi kota, Profesor Doudey poruszył się pod wpływem mojego dotyku i zamruczał sennie napinając swoje mięśnie. Był dwuletnim sfinksem i chyba jedynym zwierzęciem, oprócz Theodor’a, który mieszkał z nami w domu. Moja mama nie lubiła zwierząt a poza tym miała alergię na zwierzęce futro.

*

Kiedy mój brzuch zaczął dawać sygnały, że pora coś przekąsić zeszłam na dół i dostałam szoku. Na wysokim stołku naprzeciwko mojej mamy siedziała Chanel, która przebiegle się uśmiechała. O nie, znam ten uśmiech.

- Słonko co robiłaś oprócz pisania projektu od samego rana ? – Spytała moja mama spoglądając raz na mnie raz na Chanel naprzemiennie. Podeszłam do lodówki i wyjęłam opakowanie z truskawkami rozrywając zębami jego folię.

- Huuh ? – Wymamrotałam trzymając w zębach folię. Mama tylko spojrzała na mnie z uniesionymi brwiami. Odłożyłam truskawki i wyplułam strzępki folii ze swoich ust. – No pisałam pracę semestralną, muszę ją przed weekend’em skończyć i oddać profesor Mc’Donegal. – Odpowiedziałam zgodnie z prawdą biorąc do ust owoca. Podsunęłam miseczkę pod nos Chanel, lecz ta tylko pokiwała głową i wytknęła mi język, była uczulona na truskawki.

- I widzi pani, dlatego uznałam, że dobrym pomysłem będzie wyciągnięcie Sky z domu, nic tylko robi ten projekt. – jęknęła jakby było to coś złego. Przepraszam, że w ostatnim roku nauki zaczęło mi zależeć na stopniach, w końcu pragnę dostać się na dobry uniwerek.

- Czy ja o czymś nie wiem ? Może zechcecie mi przedstawić swój plan ? – Oburzona uniosłam ręce w górze na znak swojej dezorientacji. Wskoczyłam tyłem na kuchenny blat i zażądałam wyjaśnień zarówno od jednej jak i od drugiej.

- Chanel przyszła do mnie twierdząc, że ty się nie zgodzisz… - Zaczęła moja matka, lecz nie dane było jej skończyć.

- Więc moja przyjaciółka spiskuje z moją matką tak, wiem mam nie przerywać – uśmiechnęłam się szyderczo widząc srogie spojrzenie mamy. – Miała rację twierdząc, że się nie zgodzę… - Wywróciłam oczyma mierząc wzrokiem szczerzącą się Nel.

- Skyler nie bądź bezczelna. – Skarciła mnie mama, spoglądając na mnie z ukosa. – No dobrze, skoro już opanowałaś swoje szalejące hormony to pozwolisz mi przejść do sedna ?

- Cokolwiek. – Wymamrotałam machając ręką. – I tak jestem przegłosowana więc słucham, co mam zrobić. – Zaśmiałam się podchodząc do przyjaciółki i wtuliłam się w jej plecy. Kąciki ust szatynki momentalnie uniosły się ku górze.

- No więc Nel poprosiła mnie bym wyraziła zgodę za ciebie abyś poszła wieczorem na imprezę, na którą tak bardzo chce iść twoja przyjaciółka, takie to straszne ? – Westchnęła mama mieszając coś co gotowało się na kuchence. Spoglądając na to z tej perspektywy nie było to ani trochę straszne, mnie jedynie przerażało, że nie zaliczę projektu na ocenę wyższą niż cztery.

- No chodź Sky, pomogę ci w niedzielę z projektem, no ale nie daj się już prosić. – Jęknęła ciągnąc mnie za rękę na górę. Wiedziałam, że kłamstwem była zaoferowana pomoc, co jak co ale Chanel nigdy nie była wzorową uczennicą, Nel była po prostu obdarzona mniejszym ilorazem inteligencji niż pozostali, lecz kocham ją za to, że jest taka inna. Nawet wtedy, gdy prosi o wytłumaczenie słów jakich używam. To wręcz słodkie, wiedząc, że mam pod swoją opieką takie dziecko jak ona. Momentalnie przestałam się zapierać. Odsunęłam się od dziewczyny i stanęłam w bezruchu. Powoli uśmiech zawitał na moich ustach.
- Wiesz? To nie taki zły pomysł. - Wyszczerzyłam się jeszcze bardziej. – Pójdę pod warunkiem, że ty umówisz się z Tyler’em.- Złapała się za brzuch, próbując powstrzymać narastający i coraz wynioślejszy śmiech. Ciut zdziwiona jej postępowaniem, zmarszczyłam brwi i posłałam jej pytające spojrzenie.

- Boże, z kim ? Nie ma takiej opcji, nie wyjdę z nim nigdzie ! – Podniosła głos i wzruszyła ramionami. Nie wiem dlaczego tak broni się przed tym chłopakiem, Tyler ją bardzo lubi i chce się nawet zaangażować, a ona tak po prostu go ignoruje. Czasami szkoda mi go, kiedy widzę jak kieruje się w moim kierunku, wiem już bo nieraz przychodził po porady jak dotrzeć do mojej przyjaciółki.

- Ale dlaczego ? Tyler jest fajny i słodki, nie widzisz jak się o ciebie stara ?  – Zapytałam z wyrzutem siadając na łóżku i biorąc na kolana Profesora Doudey’a. Gładziłam go delikatnie po mszystym brzuszku, kiedy Chanel nerwowo krążyła po pokoju. Coś było na rzeczy. – A poza tym ty lubisz blondynów. – Dodałam po chwili kiwając kokieteryjnie brwiami.

- Sky ja się z nim przespałam ! – Wybuchnęła śmiechem w momencie kiedy szczęka mimowolnie mi opadła. Zabijcie mnie, ale tego nigdy bym nie powiedziała. Wiedziałam, że Chanel nie po raz pierwszy poszła z kimś do łóżka, sypiała wcześniej z innymi chłopakami, zazwyczaj po imprezach. Nie oceniajcie jej, sama nie byłam lepsza, natomiast wmurowało mnie w podłogę kiedy usłyszałam z kim tym razem. Broniła się jak mogła, jednak w końcu uległa i zrobili to. Boże …

- I ja o tym nie wiem ? No wiesz co ? – Prychnęłam zakładając nogę na nogę odkładając kota na poduszkę. Higgins wzruszyła ramionami próbując zachować spokój, jednak pod wpływem mojego „palącego” spojrzenia nie wytrzymała i obie wybuchnęłyśmy śmiechem tarzając się po moim łóżku.  – Dobry jest chociaż ? – Spytałam podnosząc się na jednym łokciu, mając na nią lepszy widok. Spłonęła rumieńcem jednak po chwili na jej twarzy pojawił się złowieszczy uśmieszek i ten błysk w oku.

- Dobry w chuj. – Przygryzła wargę spuszczając spojrzenie na pościel. Postanowiłam odpuścić i zejść z tematu, ale jak ją upiję to bez skrupułów z niej to wszystko wyciągnę.

- To jak Sky, pójdziesz tam ze mną ? – Podniosła się siadając w siadzie skrzyżnym i chwyciła mnie za rękę. Oficjalnie stwierdzam, że Chanel Ella Higgins testuje mnie swoim żałosnym spojrzeniem malutkiego zbitego pieska, cholera …

- Tak. – Wydusiłam sama sobie nie wierząc. –Tak, pójdę.- Dodałam po chwili będąc bardziej stanowczą.  Po chwili wydała z siebie stłumiony pisk i rzuciła się na mnie z otartymi ramionami. Wyściskała mnie mocno i nie chciała puścić. – Te, te bo się rozmyślę. – Zaszantażowałam, rozpychając się w jej ramionach. Po chwili zwolniła uścisk i opadła bezwładnie na materac.

- Gdzie i u kogo to jest ?

- W Queensbridge . – O nie, sama ta nazwa mówi, że nie warto się tam pokazywać. No chyba, że zechcesz być zgwałconą na samym krawężniku. – U Styles’a. Harry’ego Styles’a. – Dodała wzdychając i niesamowicie czule wymawiając jego imię. Wolę trzymać się z daleka od takich, ale … obiecałam. Słyszałam o tym chłopaku raczej z bardziej negatywnej strony. Za młodu mieszkał na Manhattan’ie, ale po rozwodzie jego rodziców i osiągnięciu pełnoletniości przeprowadził się tam, na własne śmieci. Nie pytajcie skąd wiem, przyjaźniąc się z Nel, mam zapewnione plotki i ploteczki prosto z całego NY. Wolę trzymać się z daleka od takich, ale … obiecałam. – Robi domówkę bo jego kumpel wrócił po kilku latach do miasta i pomyślałam, że warto tam wpaść… kto wie, może kogoś w końcu poznasz i się ustatkujesz. – O nie, ja i związek ? To zdecydowanie nie dla mnie, dobrze mi tak jak jest. – A poza tym Styles jest cholernie seksowny. – Dodała kiwając brwiami knując w głowie jakiś chory plan. Muszę tam iść choćby dlatego by móc ją pilnować. Nie zrozumcie mnie źle, ale Nel jest strasznie łatwa, to znaczy wystarczy jej postawić jednego w porywach dwa drinki a ona traci nad sobą kontrolę a zboczeńców jest wszędzie pełno.

- To jak, idziemy ? – Upewniła wstając na równe nogi, podała mi rękę i pomogła się podnieść. Uchyliłam okno, tegoroczne lato było cholernie upalne.

*

Podjechałam pod dom Chanel tradycyjnie dwukrotnie używając klaksonu. Wyjęłam z torebki błyszczyk i nałożyłam dość grubą warstwę na usta, kiedy drzwi od samochodu otworzyły się. Złączyłam usta i wrzuciłam kosmetyk do torebki. Chanel jak zawsze wyglądała bardzo dobrze, tego jej zazdrościłam. Choćby nie ważne w co się ubrała i co miała na sobie i tak wyglądała zniewalająco.

- Gotowa na podbój Queensbridge ? – Wsiadła wymachując mi przed oczami butelką czystej wódki.

- I już bardziej nie będę. – Zaśmiałam się głośno ruszając z piskiem opon. To jest to, za co kochałam moje autko, które było „wyprzedzonym” prezentem od rodziców za zakończenie szkoły. Silnik z warkotem odpowiedział ze zdwojoną siłą i ruszyłyśmy pod podany adres. Już po chwili zaczęłyśmy zostawiać w tyle nowoczesną i drogocenną zabudowę Manhattan’u przedzierając się w głąb nowej dzielnicy.

- To ten dom – Delikatny głos przyjaciółki wyrwał mnie z rozmyślań, przed sobą namierzyłam jedyne wolne miejsce po tej stronie ulicy. Przyspieszyłam nieco, widząc zbliżający się z naprzeciwka samochód. Zdeterminowanie skręciłam, zajmując ostatnie miejsce parkingowe. Przeglądnęłam się w lusterku upewniając czy dobrze wyglądam i jedynie poprawiłam wacikiem plamkę od tuszu pod okiem. Uśmiechnęłam się i z gracją wysiadłam z samochodu czekając na swoją przyjaciółkę. Opuściłam nieznacznie sukienkę, która w czasie jazdy podwinęła się ku górze. Chwyciłam ją pod rękę i zadowolone ruszyłyśmy nie zwlekając do wnętrza, skąd dochodziła donośna muzyka.

*

Jak tylko przekroczyłyśmy próg domu, poczułam, że całe moje ciało zaczęło dudnić od głośnej muzyki wydobywającej się z głośników a krew w moich żyłach tańczyła do rytmu.

- Chodź po drinki ! - Krzyknęła nachylając się nad uchem i poczułam, jak chwyta mnie za rękę i ciągnie do wynajętego baru. Rozejrzałam się dookoła siebie.  Powierzchnia była wystarczająco duża, by pomieścić bardzo dużą ilość zgromadzonych osób, które bujały się w rytm muzyki.

- Chwyciłam w dłoń naszą butelkę wódki i nalałam po równo do dwóch plastikowych kubeczków, a Nel dolała coli, rozlewając pół, kiedy jeszcze nic nie piła.

- Witam piękne panie. – Poczułam na swojej talii czyjś dotyk a za uchem charyzmatycznie zachrypnięty głos. Chłopak objął nas razem a ja miałam okazję przyjrzeć mu się z bliska. Z opisów Chanel wygląda na Harry’ego. – Cieszę, się, że takie dziewczyny jak wy, zaszczyciły mnie swym przyjściem. – Powiedział spoglądając raz na mnie, raz na przyjaciółkę. – Jestem Harry. – Powiedział głośniej nachylając się bliżej nas, było strasznie głośno. Harry faktycznie był bardzo przystojny. Wysokiej postury chłopak o zielonych oczach i gęstych włosach postawionymi wysoko do góry, lekko zakręconymi. Wargę miał przebitą, gdzie pobłyskiwał czarny kolczyk. Był cholernie seksowny i szelmowski uśmiech na jego twarzy, z pewnością mówił, że on o tym wie.

- To jak, pijemy ? – Wykrzyknęła roześmiana Chanel podnosząc w górę swój kubeczek. Równo ze Styles’em unieśliśmy je w górę i złączyliśmy z charakterystycznym pyknięciem. Nikt nic nie powiedział, tylko zanurzyliśmy swoje wargi w rozcieńczonym alkoholu.  Skrzywiłam się lekko przełykając pierwszy haust drinka próbując pozbyć się gorzkiego smaku, który czułam w ustach i pieczenia w gardle.

- Zatańczysz ze mną maleńka ? – Usłyszałam zachrypnięty głos Harry’ego tuż nad swoim uchem. Przelotem popatrzyłam się na Chanel, która wyszczerzyła się i dyskretnie ukazała dwa, uniesione kciuki. Skinęłam potakując i chwyciłam wystawioną w moim kierunku dłoń chłopaka. Podprowadził mnie na parkiet i szybko przeniósł dłonie na moje biodra. Woah, chłopak się nie patyczkował. – pomyślałam. Zaczęliśmy bujać się w rytm High School – Nicki Minaj. Odwróciłam się tyłem do chłopaka i oparłam głowę o jego bark. Jego dłonie błądziły po moim ciele a ja jedynie podniosłam kubek z alkoholem do ust i sączyłam powoli jego zawartość.

- Nigdy wcześniej cię tutaj nie widziałem, mała. Jak ci na imię ? – Szepnął przystawiając swoje krocze do mojego tyłka. Przymknęłam lekko oczy i odwróciłam twarz w jego kierunku.

- Bo jestem tu pierwszy raz. Skyler. – Odezwałam się wprawiając swoje biodra w ruch. Położył swoje dłonie na moim brzuchu i zmniejszył jeszcze bardziej niż to możliwe odległość dzielącą nas. Uśmiechnęłam się pod nosem widząc jaki był zdesperowany i podniecony przez moje działania, faceci …

- Ale chyba nie ostatni, co ? – Wyszeptał do mojego ucha, sunąc ustami po szyi. Mimowolnie oparłam głowę o jego ramię.

- Zobaczymy Styles. - Obróciłam się do niego przodem w momencie, kiedy jego wargi miały spotkać się z moją szyją. Cóż za niemiłe rozczarowanie, co Harry ?  Tak szybko niczego się nie zdobywa. Uśmiechnął się przygryzając swoją wargę, musząc obejść się ze smakiem.

- Nie dasz mi się tak szybko zwieść, co ? – Dźwięcznie zaśmiał się nad moim uchem, ukazując swoje dołeczki, przez co był jeszcze bardziej atrakcyjny.

- Nie sądzę. – Przygryzłam wargę rozprzestrzeniając na twarzy uśmiech.

- Chodź, poznasz mojego kumpla. – Powiedział i pociągnął mnie za rękę do sofy, na której siedziało kilku kolesi i jedna panna na kolanach jednego z nich.

- Yo Bieber. – Zwrócił się do chłopaka, na którym siedziała cholernie znajomo wyglądająca blond suka – Michel Hartburhn, największa dziwka w szkole, której kurewsko nienawidzę. Zmierzyła mnie tylko wzrokiem i wywracając ślepiami odwróciła się w przeciwną stronę, i bardzo dobrze. Chłopak, przywołany przez Styles’a był bez wątpienia bardzo atrakcyjny. Jego ciemne blond włosy były ułożone w artystyczny nieład i choć nie widziałam dokładnie jego oczu, mogłam powiedzieć, że były w odcieniu karmelu. Całość pięknych rysów twarzy wypełniała cudownie wyprofilowana kość policzkowa i pełne wargi, stworzone do scałowywania. Cholera, Skyler nie gap się tak na niego. – upomniałam siebie i opanowałam wewnętrzne fantazje na temat tego chłopaka.

- Skyler, siadaj z nami, przyniosę nam po drinku. – Usłyszałam za sobą głos Styles’a. Skinęłam i zajęłam wolne miejsce, naprzeciw tego chłopaka. Nikt się nic nie odezwał, muszę przyznać, że sytuacja była niezręczna. Przynajmniej obrażona brakiem dostatecznego zainteresowania Michell sobie stąd poszła, won stąd suko ! Po chwili powrócił Harry wręczając mi drinka i z racji tego, że nie było wolnego miejsca zmuszona byłam ustąpić mu swoje i siąść na jego kolanach. Nie, żeby mi to cokolwiek przeszkadzało …

- Miło cię tutaj gościć Skyler. – Po raz pierwszy do moich uszu dobiegł głos tego chłopaka. Zaczarował mnie swoją barwą, jednak w jego spojrzeniu zobaczyłam gardzący błysk w oku a jego usta wykrzywiły się w tajemniczym uśmiechu. Kurwa koleś był psychiczny. Wytwarzał wokół siebie tajemniczą aurę i magnetyzował spojrzeniem mordercy. Poruszyłam się niepewnie na kolanach Styles’a i upiłam łyk alkoholu. Whiskey z lodem, no nieźle. Dłoń Harry’ego zaczęła sunąć po moim udzie i poczułam jego usta na swojej szyi. O dziwo pozwoliłam mu na ten ruch i po chwili docisnął swoje pełne wargi do mojej szyi. Popatrzyłam się ukradkiem na tego chłopaka, kiedy nasze spojrzenia wyłapały się. Cholera gapił się na mnie. Przystawił szklankę do ust i upił łyk alkoholu, oblizując językiem resztki pozostałe na ustach. Och daj mi to zrobić. – Wykrzyknęła moja wewnętrzna, płatająca dzisiaj psikusy fantazja. Skarciłam się za tą myśl. Chłopak wstał i machnął głową dając mi sygnał, bym udała się za nim. Dyskretnie odsunęłam Styles’a od siebie i poszłam za tajemniczym chłopakiem. Zostawiając w dali bawiących się ludzi.

 *

W końcu mamy za sobą pierwszy rozdział tego opowiadania. Przepraszam, że musieliście tyle na niego czekać, jednak musiałam do końca ustalić jak ma potoczyć się ta fabuła. I jak wrażenia po pierwszym rozdziale ?  Coś Was zdziwiło, zaskoczyło, a może zszokowało ? Jestem ciekawa Waszych opinii.

Bardzo miło mi tutaj Was wszystkich gościć, mam nadzieję, że do zobaczenia przy następnym rozdziale.